فواره های هفت آسمان دوباره روشن می شود

هفت حوض مربع تو در تو به نماد هفت آسمان که ثبت ملی شده است درست مقابل در ورودی موزه قرار دارد که اکنون داخلشان به جای آب و فواره گل کاشته اند.

مدیر موزه می گوید: لوله های زیرین نشتی داشته و پس از تعمیرات به زودی آب ذلال در حوض هایی که زمانی وضو خانه ی کارگرانی بوده که در محوطه ۱۲ هزار متری موزه فرش مشغول به کار بودند دوباره جریان پیدا می کند.

وارد محوطه موزه که شدیم یک جفت نعلین برنزی مقابل دیواره های بلند سیمانی که بنایی نمادین از کعبه است بر روی زمین به خواب فرو رفته اند. آنهایی که در حوض ها وضو می گرفتند داخل این کعبه خاص و سیمانی نماز می خواندند. اگر پایمان را در نعلین ها می کردیم جهت قبله در شیاری که به طرزی ماهرانه ساخته شده روبرویمان بود و وقتی داخل مکعب های سیمانی بدون سقف شدیم سکوتی فراگیر صدای شهر را از گوش هایمان جدا کرد. طراحی این نمازخانه به قول یکی ازمعماران عرب خالصترین وساده ترین فرم مسجد است.

از زمانی که عبدالعزیز فرمانفرمائیان استاد دانشگاه تهران و معمار مشهور ایرانی در سال ۱۳۵۳ ورزشگاه آزادی را ساخت و پیشنهاد ساخت موزه فرش را پذیرفت تا افتتاح این موزه در زمستان سال ۱۳۵۶ اینجا خانه فرش های دردانه و گران قیمتی بوده که هر از چندگاهی از مخزنشان بیرون آورده می شوند و مقابل چشمان بازدیدکنندگانی که از لذت چشمانشان برق می زند قرار می گیرند.

موزه ای به وسعت ۳ هزارو ۴۰۰ متر در دوطبقه که معماری خود ساختمان هم تلفیقی نمادین از دار قالی و سیاه چادر های عشایر است و به گونه ای طراحی شده که ستون ها بر ساختمان سایه می اندازند و دمای گرم تابستان در داخل ساختمان کاهش می یابد.

قبل از سالن آنکه وارد سالن اصلی موزه شویم به تالاری وارد شدیم که دور تادورش فرش هایی به اصطلاح بزرگ پارچه بر روی دیوارهایش نصب شده بود و حوضی مرمری که نماد معماری ایرانی است با فواره هایش موسیقی دل انگیزی را می نواخت.

گزارش: مهلا داریان

تصویر: مونا فاضلی